„Bariera antyodorowa” to technologia stosowana w różnych gałęziach przemysłu, mająca na celu redukcję lub eliminację nieprzyjemnych zapachów. Wykorzystywana jest w miejscach, gdzie generowane są intensywne odory, takich jak oczyszczalnie ścieków, zakłady przetwórstwa odpadów, kompostownie, zakłady chemiczne i wielu innych gałęziach gospodarki, gdzie jest odczuwalna uciążliwość zapachowa.

Istnieją różne rodzaje barier antyodorowych, w tym bariera mokra, sucha, ultradźwiękowa i żelowa, które działają na różne sposoby, aby skutecznie neutralizować uciążliwości zapachowe i zapewniać komfort pracy. Bariery antyodorowe są dostępne w ofercie firmy bioArcus. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Jak powstaje bariera antyodorowa i jakie rodzaje wyróżniamy?

Bariera antyodorowa powstaje na skutek uwalniania do atmosfery mgły wytworzonej z mikroskopijnych kropelek roztworu lub koncentratu preparatu antyodorowego. Każda mikro-kropla zawiera miliardy miceli, które absorbują związki odorowe (bariery tzw. mokre).

Zawieszone w powietrzu mikro-krople tworzą tzw. barierę antyodorową, która przechwytuje i blokuje cząsteczki złowonne, co powoduje neutralizację funkcji wywołującej ich osmoaktywność.

Rodzaje barier antyodorowych:

• bariery mokre: koncepcja tworzenia mokrych barier antyodorowych została oparta na stosowaniu odpowiednich wodnych roztworów roboczych przygotowanych z koncentratów preparatów neutralizujących zapachy (stąd nazwa mokre bariery). Mgła antyodorowa jest wytwarzana w wysokociśnieniowych instalacjach, których końcowymi elementami są dysze zamgławiające, dzięki którym następuje odpowiednia dyspersja/nebulizacja cząsteczek antyodorowych. W przypadku barier antyodorowych mokrych skuteczność zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj użytego preparatu antyodorowego, warunki fizyczne otoczenia (temperatura i wilgotność powietrza), warunki atmosferyczne (siła i kierunek wiatru), oraz warunki orograficzne (ukształtowanie terenu) itp.
• bariery suche: technologia suchej mgły (dry vapor) powstała dla zakładów, gdzie nie jest wskazane dodatkowe „nawilgacanie” środowiska np. suszarnie osadów, czy hale segregacji odpadów. W związku z tym w tej technologii stosowane są wyłącznie koncentraty antyodorowe (bez jakiegokolwiek rozcieńczenia) w bardzo niewielkich i ściśle kontrolowanych ilościach, które w postaci „suchej mgły” (wytwarzanej w niskociśnieniowych jednostkach zamgławiających) są rozprowadzane poprzez przewody dystrybucyjne z odpowiednimi otworami.
• bariery ultradźwiękowe: są bardzo podobne do barier mokrych – stosowane są takie same produkty antyodorowe. Różnica polega na metodzie wytwarzania mokrej mgły, która dezaktywuje molekuły związków chemicznych aktywnych odorowo. W przypadku barier ultradźwiękowych mokra mgła antyodorowa jest wytwarzana w generatorach ultradźwiękowych i dostarczana do strumienia powietrza zanieczyszczonego związkami aktywnymi zapachowo.
• bariery żelowe: są konstruowane za pomocą antyodorowych mat żelowych neutralizujących odory. Są one odpowiednio rozmieszczane jak najbliżej miejsc wydzielania odorów, w taki sposób, aby ruch powietrza uwalniał aktywne związki antyodorowe blokujące w sposób nieodwracalny molekuły odorantów.

Zalety stosowania barier antyodorowych:

• Zmniejszenie zapylenia (w przypadku barier mokrych),
• Jest to jedyna skuteczna metoda neutralizacji zapachów pochodzących z otwartych przestrzeni (emisja niezorganizowana);
• Szybki montaż i demontaż (instalacje można przenosić),
• Instalacja może pracować tylko wtedy, kiedy to konieczne,
• Efekt neutralizacji zapachów w ciągu kilku minut po włączeniu systemu antyodorowego.