Skuteczna ochrona przed nieprzyjemnymi zapachami to efekt precyzyjnie zaprojektowanej instalacji antyodorowej, której działanie opiera się na złożonym systemie oczyszczania powietrza służącym do neutralizacji lub redukcji uciążliwości zapachowej. Głównym celem instalacji antyodorowej jest eliminacja związków odpowiedzialnych za nieprzyjemne zapachy, które mogą powstawać m.in. w oczyszczalniach ścieków, zakładach przetwarzania odpadów czy kompostowniach. Choć lokalizacja i źródło emisji mogą się różnić, zasada działania poszczególnych elementów pozostaje podobna – powietrze zanieczyszczone odorantami musi zostać odpowiednio przechwycone, oczyszczone i bezpiecznie odprowadzone do atmosfery. W tym celu wykorzystywane są zaawansowane systemy wentylacyjne, komory dystrybucyjne, specjalistyczne materiały filtracyjne oraz odpowiednio dobrane biofiltry. Należy wziąć pod uwagę, że redukcja uciążliwości zapachowej w przypadku emisji niezorganizowanej jest szczególnie trudna, ponieważ zapachy rozprzestrzeniają się swobodnie z powierzchni otwartych, np. z pryzm kompostowych, zbiorników, placów czy stref załadunku. Stosowane metody ograniczania takich emisji to zamknięcie jej źródeł – np. przykrycie zbiorników, stosowanie hal zamkniętych z wentylacją czy optymalizacja zachodzących procesów biologicznych. Jeżeli uciążliwość zapachowa z przestrzeni otwartych już się pojawi – to jedyną metodą jej redukcji/eliminacji jest zastosowanie odpowiednio dobranej bariery antyodorowej znanej także jako „kurtyna antyodorowa”.
Jaką rolę odgrywają biofiltry w instalacji antyodorowej?
W przypadku zastosowania technologii biofiltracji w instalacji antyodorowej to właśnie w biofiltrze dochodzi do rzeczywistego procesu neutralizacji związków zapachowych zawartych w powietrzu. Przepływające przez biofiltr powietrze trafia na specjalnie przygotowane złoże filtracyjne z bytującymi w nim mikroorganizmami, gdzie zachodzi biologiczna degradacja odorantów. Kluczowe znaczenie ma odpowiedni dobór materiału strukturalnego biofiltra (na którym są osadzane populacje bakterii). Często stosuje się mieszaniny kory drzewnej, zrębków, karpiny, włókien kokosowych i wielu innych opcji. Odpowiednia wilgotność i temperatura panujące w biofiltrze zapewniają aktywność mikroorganizmów, które przekształcają nieprzyjemne związki chemiczne w nieszkodliwe substancje.
Czym jest bariera antyodorowa i gdzie się ją stosuje?
Bariera antyodorowa to rozwiązanie zapobiegające przedostawaniu się uciążliwego zapachu poza teren instalacji. Jej działanie opiera się na tworzeniu osłony – fizycznej lub chemicznej – między źródłem emisji a otoczeniem. W zależności od potrzeb, tego typu bariera może być realizowana w technologii bariery antyodorowej znanej także pod pojęciem „kurtyny mgłowej lub antyodorowej”, Co istotne, bariera antyodorowa może również funkcjonować jako samodzielny system wspomagający ochronę środowiska, zwłaszcza w miejscach, gdzie zastosowanie instalacji antyodorowej byłoby technicznie lub ekonomicznie nieopłacalne albo wręcz niemożliwe (np. w przypadku emisji niezorganizowanej).
Jakie znaczenie mają wentylatory i komory doprowadzające powietrze?
W przypadku emisji zorganizowanej nie sposób mówić o efektywnej instalacji antyodorowej bez uwzględnienia roli układów wentylacyjnych, skomplikowanych układów wentylatorowych i systemów kolektorowania powietrza poprocesowego. Ich zadaniem jest zebranie zanieczyszczonego powietrza, które powstaje jako efekt uboczny różnych procesów przemysłowych, biologicznych lub chemicznych. Taki system jest kluczowy w zakładach, gdzie występuje emisja niezorganizowana lub punktowa substancji odorowych, pyłów, gazów lub lotnych związków organicznych (LZO).Następnie systemy tedoprowadzają zebrane gazy do właściwej instalacji oczyszczającej (wybranej technologii np. biofiltra, skrubera chemicznego, filtra z węglem aktywnym), gdzie następuje separacja odorantów ze strumienia oczyszczanego powietrza.
